Özlemek...

  Özlemek..
  İlk kez bu kadar yakın geliyor bana..Ateşlere atılmış bedenimin acısı değil içimi kavuran,yalnızca yüreğimde hissediyorum..Acı değil bu,yalnız kalma korkusu değil..Özlem bu..
 Önüne geçilmeyen,durmadan büyüyen,hiç bitmeyecek gibi duran yoksunma,sadece O'na hissedilen..
 Onsuz gecelerde ona ait şeylerle uyumak,rüyalarda görülsün diye edilen dualar,sadece O'na..
 Özlemek..ilk kez kendime bu kadar yakın hissettiğim hatta fark ettirmeden bana geçmiş olan..