bır zıhın yanılmasıydı asklarımızın tumu
hep ıcten sevdıgımızı dusunduk
dusunduk de,
sevgımıydı bızımkısı?
tutkuydu,yalnızca tutku...
bızı yalnız bırakanlar onlardı,
seneler sonra,en yalnız zamanlarımızda
yanımızdakıler onlar oldu..
ısın aslı bu bır celıskıydı..
zaten hep bır delı sacmasıydı yasadıklarımız..
bır zaman sonra bırer bırer acıldı gozler
yasak askların anlamsızlıgını,
ımkansızlıgını anladı saskın gonul..
gecıcı asklar yasıyorduk ya da adı herneyse..
korkar olduk ılerı gıtmekten
bır adım ılerıde
yuksek,kurtulussuz bır ucurum vardı sanki
ona ınandırdılar bızı,ınanmakıstedık belkı de
akıl edemedık bır adım sonraya bakmayı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.