Bazen.....

Bazen biter...daha yapacak bir sürü şey var zamnedersin beraber,gidecek bir sürü ülke...koskocaman hayallerin vardır aslında ve konuşacak,gülecek milyonlarca konu...Ama yine yaptığın tüm planlar patlar içinde....için paramparça olur,o bomba içinde patlamıştır...
Vaad vermekten ve bunları yerine getirememekten yorulmuş,bıkmışsındır...oysa o sözleri verirken hep gerçekleştirebileceğini düşünmüşsündür...bazen başkaları müdahildir hayatına ve sen bunu değiştiremeyecek kadar korkaksındır....



Bazen biter...
Hiçbir şey söyleyemezsin,biriktirdiğin o milyonlarca konunun hepsi yok olmuştur işte,tek bir cümle kuramazsın o'na...verilecek tüm toleransları vermiştir sana,hep çok anlayışlıdır,üzmeye kırmaya kıyamazsın...ve biter...ikiye bölünmüş bir hayatın,kalbi başka yerde beyni başka yerde,bedeni bambaşka yerde olan insandan kimseye hayır gelmezmiş...gelmedi ....
Elinde olanla,sana dikta ettirilenle yaşarsın bu korkaklığın sonucunda...yarın o'nda kalmıştır,ama bu en doğrusudur...ne onun hayatını gasp et,ne kendin parçalara bölün...
Aslında senden birşey olmayacağını uzuuun zaman önce çözmüştü O,o yüzden yaklaşmadı sana,o yüzden hayatını sana göre düzenlemedi,tekrar bunu yaşayacağını biliyordu ve bunu söylemişti ilk günden sana....
Sen ise yine o aptal hislerinle düşündüğü gibi olmayacağını,kışı birlikte geçireceğini,battaniyenin altından çıkmadan yüzlerce film izleyeceğini,bir söyleyip beş güleceğimi düşündün,yetmedi hayaller kurdun...
Önce hayallerin azaldı,sonra yavaş yavaş gerçeği farkına vardın,yapamıyordun...
Yapamayacağını fark ettiğinde iki seçenek kalmıştı sana,ya gerçeği reddedip şizofreninin kucağına oturacaktın ve bu gitgide O'na da zarar verecekti ya da sana dayatılan hayatla barışacaktın...kimseye itiraz etmeden,O'nu hiç tanımamışsın,hiç aşık olmamışsın gibi gerçek (!) dünyaya geri dönecektin....
İkincisini seçtin...için yandı ama kahkahalar attın herkese,etrafındaki herkes memnundu senin özüne(!)dönmene...Sorun çıkarmazdın hiç sen,işte yine öylesin...etrafına neşe saçan o deli kadın kaldığı yere geri döndü işte....
Ya aşkına dönüp herkesi mutsuz edip sen mutlu olacaktın,ya aşktan vazgeçip herkes mutlu sen mutsuz olacaktın..."herşey aşk değilki dünyada"yalanının arkasına sığındın ve yine kendini harcadın....
Bundan sonra aklın aşka kaymayacaktı,denedin ve beceremedin,herkesin bin kez başardığı şeyi sen başaramıyordun işte,kimbilir belki aşk özürlüydün,dahası korkaktın!...
Ve O'na söyleyecek tek bir kelimen kalmamıştı,onunda seni dinleyecek hevesi...
Usulca çektin kapıyı,bir gün bir yerlerde belki karşılaşırız bile demeden,bir veda bile etmeden çıktın gittin,bir şey söylese gidemeyecektin ve bu kısır döngü sonsuza dek sürecekti....
Üzgündün,canından can çıkmıştı ama gitmeliydin....