Ne kadar olacaksa o kadar mutlu yıllar....

Bir yılı daha geride bırakıyoruz. Biliyorum daha birkaç gün var. Bugün İzmir’e doğru yola çıkıyorum. Biliyorsun her yolculuğumda her anımda olduğu gibi belki de son satırlarım diye bakıyorum. Ne olur ne olmaz ben şimdiden yeni yılı paylaşayım. 34 kez 31 Aralık’ı görmüşüm, daha kaç olur bilmiyorum. Her yıl yeni umutlar, kendi yolculuğumda yeni halkalar... Benim de sen gibi umutlarım var, hayallerim var. Her yeni yıla girerken 23.55’te gözlerimi kapatıp, yüreğime bakıyorum. Gelgitlerim, yaralarım, sevinçlerim, sevdiklerim... Her yıl birileri eksiliyor, birileri geliyor. Bazıları dönmemek üzere gidiyor. Her şey, herkes emanet... Bir yanım ağlıyor, bir yanım gülüyor. Bir yanım yeni olandan korkuyor, bir yanım bu kez daha iyi olacak diyor. Bazı şeyler, defalarca dileniyor. İnsanlar kosturuyor, acı çekiyor, gülümsüyor, ölüyor, doğuyor... Üç günlük dünyada birbirimizi yiyoruz. Din, dil, ırk, kadın, erkek, zengin fakir derken yaşamı kabusa çeviriyoruz. Bir kez daha ütopyamı dillendiriyorum. Dünyada bir tek insanı bile dışarıda bırakmadan, herkesin hayallerini sevgiyle yaşadığı bir dünya... Gerçek olmayacağını biliyorum ama her yıl sahildeki denizyıldızları misali her birimiz birileri için dünyada cenneti yaratabiliriz biliyorum ve yaşıyorum. Senin için, yeni yılın gerçekten yeni bir sayfa olmasını diliyorum. Aşkıyla, sevgisiyle, işi gücüyle, sağlığıyla hakettiğin güzelliklerin sana koştuğu yeni bir yıl... Acı cekenler, hastalar, korkuyla yaşayanlar olduğunu bilerek yılbaşı gecesi şampanya patlatamam, benim sevdikleirm yanımdayken uzakta olanları yok sayamam... Sen de unutma olur mu? Ve elinde olanlara, sevdiklerine sımsıkı sarılırken, hasta yatağında olanları, evinden uzaktakileri, sofrasını kuramayanları, yalnızları unutma. Hepimiz bir ve tekiz. Aynı gemide yüreğindekileri bulmak isteyen insanlarız... Mutlu yıllar...

ARET VARTANYAN