koku .....

En etkilendiğim kitaptı aslında bu...Çünkü en çok kokularını hatırlardım ben insanların,bir de bana nasıl baktıklarını...İnsanları unutabilirdim,yüzlerinin şekillerini,ellerinin biçimlerini belki gözlerinin rengini bile anımsamazdım bir süre sonra ama o kokularını asla unutmazdım...
Bu da tam benim anlatmaya çalıştığım şeyi çıkarmıştı karşıma...İnsanlardan bir şeyler saklamak istiyorsak hatıra diye,bu küçük küçük şişelerde onların kokuları olmalıydı...

Ne kadar olacaksa o kadar mutlu yıllar....

Mehmet Erdem - Yalan

düşerken duramazsın,
susarken anlatamazsın,
belki de ne bileyim ben,
uzaksan duyamazsın,
bıraksam bulamazsın,
nerdeyim biliyorum ben..

yalan ne diyorsan ne duyduysam yalan,
yalan kim ne dediyse ne duyduysan yalan,

kaybolanlar...

Geçmişimde kaybettiklerim hiç ummadığım anlarda su yüzüne çıkıyor. Yaşamın akışında kaybettiklerimden çok bile bile kaybettiklerim acıtıyor canımı. Elimin altında olduğunu sandığım ve bir anda elimden kayıp gidenler... Bazen yüreğime taş basarak kaybetmek zorunda olduğumu kabul ettiklerim. Gözümden yaşlar süzülürken sırtımı dönüp gittiklerim, vazgeçtiklerim. ..Eski aşklar, eski sevgililer, eski do

stlar...Yaşayan kaybedilenlerin gözlerinde yıllar sonra gördüğün gülücükler mutlulukla acıyı aynı anda yaşatıyor. Onun mutluluğu, senin kayboluşun. Gitmeli miydi, gitmeli miydin farketmez bu saatlerde...Geriye dönemez, bir kez daha saramazsın. Sen, gecenin ayazında yalnızlığına sarılır, bugününe bakmaya devam edersin. Kırgınlıklarınla, gururunla, yalnızlığınla, kaybolduğun şehirle...

ARET VARTANYAN

Someone Like You...

Ben de senin gibiydim.... darmadağın... tâ ki O'na kadar..... 
- peki değdi mi? ona hissettiğin, sana sahip olduğun her şeye mâl oldu....- hem de nasıl değdi... onunlayken tamamen kendim olabildim, nihayet hissettiğim...Hayattı....